ผลงาน

แนวคิดในการสร้างสรรค์ก่อนที่จะศึกษาข้อมูลจากแหล่งต่างๆมีแนวคิดว่าสังขารคือร่างการที่รอวันเสื่อมสลายต้องการสื่อให้เห็นว่าสังขารมีการเปลี่ยนแปลงไปตลอดซึ่งจะมองเห็นได้จากทางร่างกายเมื่อได้ศึกษาข้อมูลจากเอกสารและอิทธิพลทางศิลปกรรมแล้วจึงพบว่าเรื่องสังขารไม่ใช่แค่ร่างกายมีทั้งเรื่องของสังขารที่เป็นนามธรรมเช่น จิตใจ ความคิด ความจำเป็นสังขารเช่นกัน ผู้สร้างสรรค์ได้หยิบยกมาใช้ในการสร้างสรรค์ผลงานศิลปะในรูปแบบกึ่งนามธรรม

รูปแบบกึ่งนามธรรมการแทนค่าสาระของสิ่งที่ปรากฏในผลงาน มีพื้นผิวที่ใช้จากชิ้นส่วนของปลาเช่น ครีบปลา เก็ดปลา ก้างปลา หางปลาเพื่อให้รับรู้เรื่องของสังขารได้ พื้นผิวของปลานำมาจัดเรียงพื้นผิวให้มีความเคลื่อนไหวสัมพันธ์กัน ให้มีการก่อตัวสลายตัวของพื้นผิวและน้ำหนักจิตนาการได้ถึงรูปร่างรูปทรงต่างๆ

การสร้างสรรค์ผลงานใช้โครงสร้างตามธรรมชาติโดยการสังเกตเห็นน้ำกับน้ำมันที่ไม่เข้ากัน เมื่อคนน้ำกับน้ำมันจะมีการรวมตัวเมื่อหยุดคนแล้วน้ำมันจะแตกกระจายทำให้เกิดรูปทรงต่างๆ ซึ่งตอบสนองต่อแนวความคิดเนื้อหาเรื่องของสังขารในส่วนที่เป็นนามธรรม

จินตภาพสังขารของชีวิต

ผู้สร้างสรรค์ได้รับแรงบันดาลใจมาจากการได้เห็นสินค้าในตลาดสดโดยเฉพาะปลาที่ขายเป็นอาหารสำหรับบริโภค ผู้สร้างสรรค์เห็นปลาที่ถูกชำแหละเอาเกล็ดเอาคลีบออกเพื่อเอาเนื้อมาบริโภค ทำให้มีความรู้สึกนึกสงสารเวทนา ผู้สร้างสรรค์นับถือพุทธศาสนาเคยบวชเรียนในพุทธศาสนา ซึ่งพระพุทธองค์ทรงตรัสว่า”สุญโญ สัพโพ มันเป็นของว่าง มันไม่ได้เป็นของผู้ใด”ผู้สร้างสรรค์เห็นว่า ร่างกายนี้ชีวิตนี้ไม่ใช่ของเราตลอดเพียงแค่มีอยู่ชั่วขณะ แล้วร่างกายก็แตกดับสลายไปเหมือนปลาที่ตลาดมีแค่ร่างกายแต่ความรู้สึกจิตวิญญาณไม่มีแล้ว

ศิลปะ

งานศิลป์ถ้าจะมองได้ว่างานนั้น งาม ความงามในงานศิลป์ไม่ใช่ว่าภาพนี้

สวยเพียงอย่างเดียว ความงามเป็นคุณค่าของตัวงาม ตั้งแต่่กระบวนการที่คิด ขั้นตอนที่สอดคล้องและสืบเนื่องที่จะแสดงออกมา พื้นฐานที่คุณบอก เส้น สีแสง เงา รูปร่าง รูปทรง เป็นการจัดองค์ประกอบพื้นฐานอยู่ที่ว่า เราจะสื่ออะไรเป็นสำคัญของงาน งานต้องมีคอนเสร็ปคือรู้ว่าเราจะทำอะไรก่อน เรามีข้อมูลพอที่จะสื่อในสิ่งนั้นๆออกมา กลั่นกรองออกมาเป็นสเกต สร้างงาน วิเคราะห์ ค่อยๆสังเกตุและแก้ปัญหาไประหว่างทำ สำคัญคือเราต้องค่อยๆเรียนรู้ในสิ่งที่เราทำเข้าใจว่าทำอะไรอยู่ เช่นเราจะวาดรูปดูสิสีที่ใช้เหมาะสมกับการที่เราจะสื่อไหม องค์ประกอบล่ะ องค์ประกอบนั้นพอขั้นสูงขึ้นไปก็จะเป็นการองค์ประกอบทางความรู้สึก ประสบการณ์จะคอยสอนให้เราสามารถสร้างสรรค์งานอย่างมีชั้นเชิงมากขึ้น สรุปง่ายๆคือ งานศิลป์ที่จะนำเสนออกมาจากความเข้าใจของผู้สร้างว่าจะสื่ออะไร และวิธีการที่เหมาะสมที่จะสื่อคืออะไร ค่อยๆทำความเข้าใจ ใช้ใจสัมผัส สมองคิด ค่อยสรรค์สร้างงานศิลป์ออกมา